Το ζωδιακό φως είναι ένα πραγματικό αστρονομικό φαινόμενο. Εμφανίζεται σαν μια αχνή, απόκοσμη λάμψη πριν από την ανατολή ή μετά τη δύση του Ήλιου. Υπάρχουν αναφορές για παρατήρησή του από από τη αρχαιότητα. Αυτή την εποχή η Γη είναι σε καλή θέση για να το παρατηρήσουμε. (Οι εικόνες μας βοηθούν να πάρουμε μια καλύτερη ιδέα για το τι είναι το ζωδιακό φως.)
Εμφανίζεται ως ένας κεκλιμένος φωτεινός κώνος σε ύψος 20-30 μοίρες πάνω από τον ορίζοντα λίγη ώρα πριν την ανατολή ή λίγο μετά τη δύση του Ήλιου. Το ζωδιακό φως ακολουθεί πάντα το επίπεδο της εκλειπτικής κατά μήκος του οποίου βρίσκονται οι ζωδιακοί αστερισμοί. Εξ ου και το όνομα. Προκαλείται από την αντανάκλαση του φωτός του Ήλιου από ένα μεσοπλανητικό δίσκο σκόνης (με σχήμα φακού), που βρίσκεται κατά μήκος του επιπέδου του εσωτερικού ηλιακού συστήματος, ένα επίπεδο το οποίο ορίζει και τη "ζώνη" της εκλειπτικής στον ουρανό. Επειδή προέρχεται από το ηλιακό φως, φαίνεται λευκωπό-κίτρινο και μία λεπτομερής φασματική εξέταση δείχνει ότι το φάσμα του είναι η ίδιο με εκείνο του Ήλιου.
Η σκόνη αυτή από το εσωτερικό ηλιακό σύστημα έχει μια σπειροειδή μορφή. Αναπληρώνεται δε από νέα σκόνη που προέρχεται από κομήτες και συγκρούσεις αστεροειδών. Το ζωδιακό φως είναι καλύτερα ορατό αυτή την εποχή, επειδή το επίπεδο της εκλειπτικής είναι σχεδόν κάθετο στον ορίζοντα.
Το ζωδιακό φως είναι πάντα εκεί αλλά είναι πιο εύκολο να το δούμε, ανάλογα με την εποχή. Για παρατηρητές του βορείου ημισφαιρίου, αυτό συμβαίνει στα τέλη του Σεπτεμβρίου αρχές Οκτωβρίου περίπου 2-3 ώρες πριν από την ανατολή του ηλίου, και στα τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου περίπου 2-3 ώρες μετά τη δύση του Ηλίου. Στο νότιο ημισφαίριο, οι καλύτερες περίοδοι για την παρατήρηση είναι Αύγουστος και Σεπτέμβριος λίγο μετά τη δύση, και από τα τέλη Μαρτίου μέχρι το Μάιο λίγες ώρες πριν την ανατολή του ηλίου. Χρειάζεται πολύ σκοτεινό και καθαρό ουρανό για να δούμε το ζωδιακό φως. Οποιαδήποτε φωτορύπανση ή παρεμβολή, θα κάνει την παρατήρηση απαγορευτική.
